„Europa is ook als historische gemeenschap een verzameling van onvervangbare waarden. Ik weet, dat dit aanleiding geeft tot spottende reacties bij die mensen, die in het mercantiele karakter van meerdere Europese vergaderingsronden tevergeefs naar ‚hogere waardes’ heeft zitten uitkijken. Dit komt onder andere daardoor, dat Europa nog niet blijk heeft gegeven, over een echte eigen wil te beschikken. Een dergelijke wilsuiting kan slechts in die mate tastbaar worden, waarin op communautair vlak daden zullen volgen. Dit kan echter slechts via instituties worden verwezenlijkt. De zo verklaarde politieke wil wordt dan een uitdrukking van een diepere motivatie, dat wil zeggen, tot een uitdrukking van waarden, die niet verloren mogen gaan.”